افسنتین زرد مقدار 100 گرم

   قیمت بسته بندی محصول بر اساس صد گرم محاسبه   

افسنتین زرد | افسنطین | افسنتین

افسنطین گیاهی از تیره کاسنی، علفی و پایا است و به ارتفاع ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر و حتی یک متر می رسد که به حالت انبوه در زمین های بایر سنگلاخی، کنار جاده ها و دامنه کوهستان ها تا ارتفاعات ۲۰۰۰ متری می روید. پراکندگی آن به صورتی است که در نواحی مختلف فرانسه، دامنه های آلپ و پیریه، سوییس، بلژیک و در آسیا مانند ایران و سیبری می روید. افسنطین گیاهی حساس به سرما، مقاوم به خشکی و کم آبی است. برگ هایی متناوب با بریدگی های باریک و عمیق و رگبرگ میانی زیاد دارد ولی به نسبتی که فاصله برگ از قاعده ساقه دور باشد، بریدگی ها کمتر می شود. سطح رویی و زیرین برگ پوشیده از تارهای فراوان است و چون ساقه و انشعابات آن نیز این حالت را دارد، به رنگ خاکستری روشن (نقره ای) با ظاهر کاملا مشخص جلوه می کند.

کاپیتول های کوچک آن به تعداد خیلی زیادی است و دارای پهنایی حدود چند میلیمتر با حالت آویخته است. در هر کاپیتول آن دو نوع گل لوله ای و زبانه ای به رنگ زرد دیده می شود که پس از شکسته شدن، در زمینه خاکستری روشنی که ظاهر گیاه دارد، منظره زیبایی بوجود می آورند. گل های زبانه ای کاپیتول ها که در حاشیه قرار دارند، ماده ولی گل های میانی نر – ماده اند.

میوه آن فندقه، بسیار کوچک و دارای سطح صاف و به رنگ قهوه ای روشن است. از کلیه قسمت های افسنطين، بوی قوی استشمام می گردد.

خصوصیات تشریحی گیاه

برش عرضی برگ افسنطین در زیر میکروسکوپ، بافت های زیر را نشان می دهد:

۱- سطح رویی و زیرین برگ افسنطین دارای بشره ای با ظاهر ناهموار و پوشیده از تارهای ترشحی و غیر ترشحی است. تارهای ترشحی آن، فاقد پایه یا دارای پایه کوتاه و واقع در فرورفتگی بشره است در حالی که تارهای غیر ترشحی، دارای پایه کوتاه منتهی به دو شاخه در طرفین، به شکل حرف T می باشد.

۲- در زیر بشره، پارانشیم نرده ای و حفره ای در اطراف دسته های کوچک آوندی دیده می شود. لایه نازکی از آندودرم نیز که غالبا همراه با یک کیسه ترشحی شیزوژن است، اطراف دسته های آوندی مذکور را از خارج فرا می گیرد.

قسمت های زیرزمینی گیاه، چوبی است و چون معمولا در نواحی مجاور خاک، جوانه هایی در آنها ایجاد می شود که موجب پیدایش ساقه فرعی می گردد، از این جهت همیشه پایه های جدیدی با این روش بوجود می آید که خود باعث پراکندگی بیشتر این گیاه میشود.

قسمت های مورد استفاده گیاه

قسمت های مورد استفاده افسنطین برگ و سرشاخه های گلدار آن است که بوی آن ها قوی و طعم آن ها بسیار تلخ است.

سابقه تاریخی افسنطین

تاریخ شناسایی این گیاه به دوران های خیلی قدیم، در حدود ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح نسبت داده می شود. به طوری که مصریان، خصوصیاتی از آن را بر روی اوراق پاپیروس نام برده اند. شواهد تاریخی نشان می دهد که افسنطین دارای آنچنان قدمتی است که باید به زمان های قبل تر از آنچه که ذکر شد، نسبت داده شود و پراکندگی آن نیز در این زمان ها، بیشتر در مناطق گرم و خشک مدیترانه بوده است و اگر مشاهده می گردد که امروزه وسعت انتشار آن محدود شده، به این دلیل است که حساسیت زیاد گیاه در مقابل سرما، همواره مانع پیشرفت آن در وسعت های پهناور میشده است.

در آثار بقراط حکیم، دیوسکورید، پلین و جالینوس، از افسنطین نام برده شده است و چون این گیاه در یونان وجود نداشته، نمی توان بطور قطع گیاه مورد نظر آنها را به افسنطین نسبت داد و یا لااقل باید به گونه هایی از Artemisia که به افسنطین شباهت دارد مشکوک گردید. در قرون وسطی، پرورش افسنطین در سرزمین پهناوری واقع در شمال اروپا، از شبه جزیره اسکاندیناوی تا ایسلند و در قرن نوزدهم، در اغلب نواحی اروپا مخصوصا منطقه مدیترانه معمول گردید. موارد درمانی افسنطین نیز در طی قرون گذشته، به صورتی بوده که امروزه تقریبا برای همان موارد با اندکی اختلاف، بکار می رود. مانند آنکه از آن به عنوان هضم کننده، تب بر، رفع خنازیر، یرقان، آب آوردن، فلج، رماتیسم، دفع کرم و حتی در موارد شیوع بیماری طاعون، وبا و بادسرخ، استفاده بعمل می آمده است.

ترکیبات شیمیایی افسنطین

برگ این گیاه دارای ماده تلخی به نام ابسنتين absinthine است که نخستین بار توسط Duquesnel کشف گردید و بعدا ماده دیگری به حالت متبلور و خالص به دست آمد که آنابسنتين anabsinthine نامیده شد. علاوه بر آن، یک ماده غیرتلخ ولی قابل تبلور و به رنگ زرد کاهی و همچنین اسانسی به مقدار متغیر ۰.۲ تا ۰.۵ درصد نیز در اندام های گیاه وجود دارد.

ابسنتين Absinthine ( ابسنتی ئین Absinthiin)، ماده ای به فرمول C30H40O6 و به وزن مولکولی ۴۹۶.۶۲ است که از مهم ترین ماده های تلخ افسنطین به شمار می آید.

ابسنتين، به صورت بلوری های سوزنی شکل در الكل مطلق به دست می آید. طعم بسیار تلخ دارد. در گرمای ۱۷۹-۱۸۰ درجه نیز ذوب می شود. در گرمای ۱۶۵ درجه تجزیه می گردد.

آنابسنتين Anabsinthine، دارای همان فرمول ابسنتين است و از گذراندن گاز اسیدکلریدریک برروی ابسنتين و یا حرارت دادن ابسنتین در گرمای ۲۰۰-۲۰۱ درجه به دست می آید.

انابسنتين به حالت انیدر، در بنزن متبلور می شود. در گرمای ۲۷۶ درجه ذوب می گردد. منوهیدرات آن به حالت متبلور در متانول به دست می آید و در گرمای ۲۱۰ درجه ذوب می شود.

اسانس افسنطین طعم سوزاننده دارد وزن مخصوص آن در گرمای ۱۵ درجه بین ۰.۹۲۵ و ۰.۹۵۵ است. مایعی است به رنگ سبز یا سبز مایل به قهوه ای که در ۲ برابر حجم خود الکل ۸۰ درجه و در اتر حل می شود و اگر در مجاورت هوا و نور قرار گیرد، غلظت حاصل نموده به رنگ سبز تیره در می آید. در آب به مقادیر بسیار کم حل می شود.

اسانس این گیاه از تقطیر برگ ها و اندام های خشک گیاه با بخار آب بدست می آید. اسانس افسنطین در شیشه های کاملا در بسته، در محل سرد و دور از نور باید نگهداری شود. از نظر درمانی اثر ضدکرم و ضد مالاریا دارد.

ماده اصلی تشکیل دهنده این اسانس، تويون thuyon است که همراه با تويول thuyol ، کادی نن Cadine ne ، فلاندرنphellandre ne ، اترهای تویول و پینن ( به مقدار بسیار جزیی)، در اسانس یافت می شود.

اعضای هوایی و سرشاخه گلدار .Artemisia annua L دارای نوعی اسانس و ماده ای به نام آرته میزیاستن Artemisiace tone به فرمول C10H16O است. این اسانس به صورت مایعی بیرنگ با اندیس انکسار ۱۱۸ و وزن مخصوص ۱.۴۶۹۵ است. در الكل، اتر و کلروفرم حل می شود. اعضای هوایی این گیاه بوی قوی و ناپسند دارد و به مقادیر کم به عنوان مقوی معده در بعضی نواحی مصرف می شود.

این گیاه در منطقه وسیعی از شمال ایران، سراسر سواحل دریای خزر، در اماکن مرطوب و سایه دار می روید.
گرگان: بندرگز، بهشهر، زرین گل در ارتفاع ۳۰۰ متری.
مازندران: رودبارک، نوشهر، کجور، دشت نظیر در ارتفاع ۸۰۰ متری.
گیلان، اطراف رشت، هشت پر، اسالم و بین شهسوار و لاهیجان پراکندگی دارد. در اطراف رشت به واش و گندواش موسوم است.

در بعضی نواحی گیلان، دم کرده رقیق آنرا با افزودن قند، شیرین نموده و به مقدار بسیار کم به منظور رفع درد معده و ناراحتی های هضمی بکار می برند. اثر مدر دارد. در رفع زردی و درمان بیماری های پوستی نیز موثر واقع می گردد.

از بعضی انواع Artemisia و Zanthoxylum ، ماده ای به نام اسکوپارون Scoparone به دست آمده است. اسکو پارون (esculetin dimethyl ether) ، به فرمول C11H10O4 و به وزن ملکولی ۲۰۶.۱۹ است. اسکوپارون، به حالت متبلور به دست می آید. در گرمای بین ۱۴۵ تا ۱۴۶ درجه نیز ذوب می شود.

نحوه کاشت و تکثیر و برداشت افسنطین

پرورش افسنطین اگر ضرورت پیدا نماید، در زمین های رستی – آهکی و از طریق بذر آن صورت می گیرد. زمین کشت نیز باید سبک و در معرض گرمای خورشید باشد، زیرا هوای سرد اصولا برای رشد آن مناسب نیست.

چون از نظر درمانی، گیاه وحشی بر انواع پرورش یافته آن مزیت دارد و بعلاوه اغلب در وسعت های زیاد، به انواع وحشی افسنطین برخورد می شود، از این جهت کمتر اقدام به پرورش افسنطین می گردد.

افسنطین به دو صورت کلی تکثیر می گردد:

۱- بوسیله ی بذر به صورت کشت غیرمستقیم
۲- بوسیله ی تقسیم بوته

در تکثیر با بذر معمولا بذر را در اوایل بهار در خزانه هوای آزاد کشت می نمایند و نشاهای آن را در پاییز به زمین اصلی منتقل می نمایند. تقسیم بوته شامل تقسیم گیاهان ۳ تا ۴ ساله به ۱۰ تا ۱۵ گیاه کوچک است که در زمین اصلی کشت خواهند شد. برداشت شامل قطع گیاهان از ارتفاع ۴۰ سانتی متری زمین می باشد که معمولا در زمان گلدهی گیاه این عمل انجام می گردد.

خواص درمانی افسنطین

افسنطین مقوی قلب، تب بر، مدر، قاعده آور، ضدکرم و ضدعفونی کننده است.

افسنطین از مقوی های مهم دستگاه هضم به شمار می آید، زیرا با مصرف آن اشتها زیاد می گردد، انقباضات الياف ماهیچه های معده و روده تقویت پیدا می کند و یبوست های ناشی از ضعف عمل دستگاه هضم نیز برطرف می شود. از افسنطين، نتایج خوب در رفع اسهال های مزمن، نفخ، و تب های نوبه (Trousseau) گرفته شده است. در مواقع درمان بیماری ها با افسنطین باید همواره به این نکته توجه شود که اگر بیمار در مقابل آن عکس العمل نشان دهد، از ادامه مصرف گیاه خودداری به عمل آید.

افسنطین سرعت جریان خون را زیاد می کند و ترشح ادرار را افزایش می دهد. از این جهت برای رفع آب آوردن انساج و خیز عمومی بدن، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

افسنطین در رفع قطع قاعدگی ناشی از ضعف مفرط یا عدم فعالیت رحم زنان و مخصوصا دختران جوان، اثر بسیار مفید ظاهر می نماید، بطوری که با تامین تقویت عمومی بیمار، موجبات برقراری قاعدگی و نظم آنرا باعث می شود. از بین رفتن ترشحات مهبلی نیز که پس از مصرف افسنطین پیش می آید، باید مربوط بعمل فوق باشد.

اطبای قدیم برای افسنطین خاصیت ضدکرم با اثر قوی قائل بودند. افسنطین دارای اثر ضدکرم است مانند آنکه در دفع اسکاریس لومبریکوئیدس و کرمک، اثر قطعی دارد ولی برروی کرم کدو، تاثیر نمی گذارد.

در استعمال به صورت خارجی، اثر دادن شیره گیاه، جوشانده نمکدار و یا تنطور آن بر روی زخم و اولسرها، مانع پیشرفت آنها به سوی قانقارایی شدن و چرکین گردیدن می شود. بعلاوه باعث بهبود زخم و ترمیم بافت های مربوط که نتیجه اش التيام زخمهاست می گردد.

نسخه های دارویی افسنطین

۱- افسنطین برای تنظیم قاعدگی در بانوان و به عنوان ضدعفونی کننده استفاده می شود و همین طور اشتها آور و کمک کننده هضم غذاست. می توان از مصرف روزانه ۰/۵ تا ۲ گرم از خشک شده افسنطین به صورت دم کرده بهره برد.

۲- می توان از شربت افسنطین به عنوان هضم کننده غذا و ضدکرم استفاده کرد. برای تهیه این شربت، مقدار ۱۵۰ گرم سرشاخه گلدار افسنطین را به مدت ۵ ساعت در یک لیتر آبجوش خیس می کنند، سپس آن را می جوشانند، به حدی که مایع به حجم اولیه تقلیل یابد، بعد آنرا از پارچه صافی عبور می دهند و به محلول بدست آمده ۵۰۰ گرم عسل می افزایند و می پزند، به طوریکه به غلظت شربت درآید.

۳- ابسنتين مقوی معده است و به صورت حب های ۰.۰۵ گرمی به تعداد یک یا دو حب هنگام غذا خوردن در شبانه روز مصرف می شود.

۴- افسنطین در فرمول بعضی از فراورده های دارویی نظير الكلاو و الكلاتور و ولنرر (Alcoolature vulne raire) وارد می گردد. از افسنطین، آنژلیک، ریحان، رازیانه، مرزه، بادرنجبویه، نعناع ( M. piperita )، رومارن، سداب، زوفا، مریم گلی، آویشن، اوریگانوم وولگار و مرزنگوش به مقدار ۱۰۰ گرم از هر یک به اضافه سرشاخه گلدار و تازه لاواند، علف چای و ۳ ليتر الكل ۸۰ درجه تهیه می شود که نسخه ای جهت شستشو و پانسمان زخم ها و اولسرهای واریسی است.

از الكلاتور وولنرر به صورت استعمال خارجی نیز جهت درمان ضرب دیدگی و دررفتگی اعضا می توان استفاده کرد.

۵- از تنقیه افسنطین برای دفع کرمک اطفال استفاده می گردد.

۶- از دم کرده مخلوط گیاهان زیر به مقدار ۲ تا ۴ فنجان در صبح به صورت ناشتا، جهت دفع کرم می توان استفاده نمود.

۷- از جوشانده افسنطین به صورت لوسیون، اگر به بدن چهار پایان مالیده شود، مگس و حشرات موذی را از آنها دور می کند.

پیروان مکتب سالرن (Salerne) ، افسنطین را در پیش گیری از دریا گرفتگی موثر می دانسته اند.

محل رویش افسنطین

مازندران: دره هراز، پل زنگوله، ۲ کیلومتری جنوب سیاه بیشه

گیلان: عمارلو، ایسپیلی، آستارا

آذربایجان: ۶۴ کیلومتری مشرق اردبیل، گردنه حیران در ارتفاع ۱۵۵۰ متری

تهران: بین پلور و اسک، ارتفاعات رنه در ارتفاع ۲۶۴۰ متری، آبگرم در ارتفاع ۲۲۰۰ متری،

مشرق ایران، خراسان: كتل یک چنار

عوارض جانبی، موارد احتیاط و منع مصرف

مصرف افسنطین در دوران بارداری و شیردهی ممنوع اعلام شده است.

بیماران مبتلا به ناراحتی های هضمی و آنان که خونریزی های داخلی دارند، باید از مصرف افسنطین و یا فراورده های این گیاه خودداری نمایند.

بررسی های انجام شده در سال ۱۹۰۶ و ۱۹۲۷، نشان داد که افسنطین نباید برای بیماران مبتلا به بواسير و خونریزی های معده و روده ( در مواقع وجود خون در ادرار) تجویز شود.

افسنطین به علت دارا بودن اسانسی با ترکیبات سمی، مسمومیتی بوجود می آورد که عوارض آن، بروز تشنجات و ناراحتی های منشا عصبی است. از این جهت به علت خطراتی که ممکن است بوجود آورد، باید در نهایت دقت و طبق دستور بکار رود و همچنین مصرف آن برای مدتی طولانی ادامه نیابد و اگر ضرورت چنین ایجاب کند که فراورده های افسنطين مدتی طولانی بکار روند تا بهبود بیمار تامین شود، باید این عمل به صورت فاصله دار صورت گیرد. به طوری که پس از چند روز مصرف، مدت کوتاهی از این عمل خودداری گردد. زیرا در غیر این صورت یا ایجاد مسمومیت می کند، یا عادت تولید می نماید و یا آنکه ناراحتی های مختلف مخصوصا ناراحتی دستگاه هضم به وجود می آورد.

مشخصات افسنطین کبیر

افسنطین کبیر گیاهی از تیره کاسنی، علفی، پایا و خیلی سازگار با شرایط نامساعد رویش است. بلندی ساقه آن نیم تا یک متر و دارای شاخه های متعدد خاکستری رنگ است. برگ های آن دارای بریدگی های خیلی عمیق به رنگ سفید نقره ای و پوشیده از تارهای نازک می باشد که در حقیقت غده های کوچکی به شکل مو یا تار نازک هستند. گل های آن زرد رنگ و در یک مجموعه‌ کاپیتول مدور و کروی است که در تابستان ظاهر می شود. میوه‌ آن خشک، کوچک و بدون کاکل می باشد. ازتمام اعضای گیاه بوی قوی و نافذی استشمام می شود. برگ های آن تلخ است. طبیعت این گیاه گرم و خیلی خشک است. این گیاه در مناطق مختلف اروپا، آسیا و در کشورهای ایران،هندوستان (کشمیر) و روسیه (سیبری) انتشار دارد. در ایران در مناطق شمال، کوه های گیلان، طالش، آستارا، عمارلو و همچنین در دامنه های کم ارتفاع البرز تا ۲۵۰۰ متر و در دماوند می روید.

ترکیب شیمیایی افسنطین کبیر عبارت است از اسانس روغنی، تویون، تویول، گلوکوزید و ماده‌ ای تلخ به نام آبسنطین.

خواص درمانی افسنطین کبیر

1. پنجاه گرم گل و سر شاخه های گلدار آن را در یک لیتر آب جوش دم کرده و آب آن را صاف کنید و هر صبح و ظهر و شب یک فنجان بعد از غذا بنوشید. به هضم غذا کمک می کند، گاستریت را برطرف می سازد، تونیک و مدر است، در تب های نوبه‌ ای از خاصیت درمانی آن استفاده می شود، در موارد آب آوردگی نسوج تجویز می شود، در رفع حالت قطع عادت ماهیانه‌ زنان جوان که ناشی از ضعف مفرط یا ركود فعالیت رحم است، بسیار موثر می‌باشد، باز کننده‌ مجاری عروق، قابض، مسهل صفرا، زرد آب و سایر اخلاط تلخ که در معده جمع شده می باشد.
2. اگر به مدت ده روز، هر روز یک فنجان از دم کرده‌ افسنطین کبیر را بیاشامید، کم اشتهایی را که از سردی به وجود آمده باشد رفع می کند و برای معالجه‌ یرقان بسیار مفید است.
3. نوشیدن آب دم کرده‌ این گیاه به مقدار ۱۰ گرم از آن یا خوردن ۴ گرم عصاره‌ تازه‌ آن، برای پاک کردن سینه از اخلاط، تقویت معده، کبد، طحال، روده ها، رحم و رکتوم، دفع کرم های روده، درد بواسیر، مفاصل و معده بسیار مفید است.
4. هم نوشیدن آب دمکرده‌ آن و هم ضماد آن برای گزیدگی عقرب موثر واقع می شود.
5. افسنتین کبیر را با افتیمون و استوخدوس دم کنید و آب دم کرده را بنوشید. پاک کننده‌ شکم و مسهل سودا می باشد، برای درمان لقوه، سستی اعضا، رعشه، صرع، سکته، کابوس، سرگیجه، مالیخولیا، خواب آلودگی، بیماری های چشم، گوش، دهان، حلق، معده، کبد و دردهای اعصاب مفید است.
6. خوردن آب دم کرده‌ افسنتین کبیر با برنج یا عدس برای کشتن اقسام کرم معده و روده و به عنوان مسهل مفید است.
7. ده گرم از کوبیده‌ افسنطین کبیر را به تنهایی یا با عسل یا با افتیمون، کوبیده و بخورید. برای طحال بسیار مفید است.
8. آب دم کرده‌ غلیظ آن را با سرکه مخلوط کرده و بر موضع بمالید. برای تسکین درد مفاصل حاد مفید است.
9. آب دم کرده‌ غلیظ افسنتین را با موم و روغن گل سرخ یا روغن حنا مخلوط و مجددا دم کرده و بعد ضماد کنید. برای رفع درد معده‌ کهنه، کبد، بواسیر، شقاق رکتوم و درد رکتوم و سفتی رحم موثر است.
10. افسنطین کبیر را بسیار نرم بسایید، با موم مخلوط کرده و به صورت شیاف درست کنید. برای اخراج انواع کرم از شکم موثر است.
11. اگر این گیاه را با روغن زیتون مخلوط کرده و به بدن بمالید، مانع هجوم و گزیدن پشه‌ها می شود.
12. افسنتین کبیر را بسیار نرم بسایید و با عسل به صورت خمیر سفتی درآورید و به صورت شیاف در مهبل بگذارید. برای ازدياد ترشح عادت ماهیانه مفید است.

عوارض جانبی این گیاه این است که ممکن است برای دهانه‌ معده مضر باشد و ایجاد سردرد کند. باید در حد مجاز و زیر نظر پزشک مصرف شود.

مشخصات افسنطین بحری

افسنطین بحری گیاهی از خانواده کاسنی، چند ساله، علفی است و بلندی آن به ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر می رسد. برگ های آن پوشیده از تار سفید و با بوی مطبوع ليمو است. قاعده‌ ساقه‌ آن چوبی و قسمت بالای آن علفی است که با برگ ها روی زمین گسترده می شود. گل های آن زرد رنگ و خیلی کوچک هستند. این گیاه اغلب در سواحل دریاها، خاک های ماسه ای و شوره زارها می روید. طبیعت این گیاه طبیعتی گرم و خشک است. در ایران در سیستان و بلوچستان، شوره زار‌های اطراف دریاچه‌ ارومیه و اطراف میانه و سلماس می روید. در هندوستان، کشمیر و غرب تبت نیز انتشار دارد.

نام‌های دیگر افسنطین بحری: افسنتین – شیح – افسنطین دریایی – شیح البحر

ترکیبات شیمیایی: اسانس روغنی – ماده‌ی سانتونین – ماده‌ی تلخ آرتمیزین.

خواص درمانی افسنطین بحری

1. برای رفع تب های نوبه ای و تب های راجعه، آب دم کرده‌ برگ های افسنطین را بنوشید.
2. مقدار هشت گرم گل و برگ افسنطین بحری را در ۱۰۰ گرم آب بجوشانید و آب صاف کرده‌ آن را بنوشید که مقوی معده و ضد کرم است. اگر ۴ تا ۸ گرم از گل‌های آن را در ۲۰۰ تا ۳۰۰ گرم آب جوش دم کرده و از آب آن به صورت تنقیه استفاده کنید، کرم و کرمک را نابود می‌سازد.

تذکر: این گیاه باید زیر نظر پزشک و در حد مجاز مصرف شود.