نابغه پروری را از چه سنی شروع کنیم؟
امروزه بسیاری از والدین به دنبال يافتن وقت مناسب براي شروع کلاسهای آموزشی کودک خود هستندو بسیار مشتاق اند بدانند در چه سنی کودکشان را با زبان دوم، هنر، ورزش و... اما بیشتر والدین توقعات نامعقولي از فرزندان خود دارند.، مثلا انتظار دارند پیش از آنکه کودک آمادگی لازم را کسب کند، مسئولیتپذير باشد. از فرزندانشان میخواهند خوش اخلاق و مودب باشند، با بچههای دیگر بدون سروصدا مشغول بازی شوند، با آنها همکاری داشته باشند،وسط حرف بزرگترها نپرند، بدون اجازه دست به چیزی نزنند، مفید باشند، سریع راه بروند، سریع صحبت کنند، قبل از دبستان حداقل به دو زبان مسلط باشند، پیان و را به خوبی بنوازند و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند و تمام آرزوهای فرو خفته والدین خود را دراولين فرصت برآورده کنند. همه اينها در حالي است كه قرار نیست کودک تمامکننده والدين باشد. از سوي ديگر کسب این همه مهارت نیاز به فرصت کافی دارد و رشد، فرآیندی آرام بوده و نیاز به زمان کافی دارد.
بهتر است فشارها را از روی فرزندتان بردارید و به او فرصت کافی بدهید تا بتواند به آرامی درمراحل رشد خود قدم بردارد. والدین باید مراحل رشد کودک خود را بشناسند و بدانند درهر مقطعی از زمان، کودک آمادگی چه نوع یادگیریهايي را دارد چرا که تربیت کودک همچون خط تولیدی است که اگر هر كدام از قطعات را سر جای خود نصب نکنید، محصول نهایی عملکرد مطلوب نخواهد داشت.
خانم ماریامونتسوری، در این زمینه میگوید: «ما نبايدکودکانمان را برای مدرسه رفتن آماده کنیم بلكه باید آنها را برای زندگی کردن مهيا کنیم.» او معتقد است کودک باید مهارتهای زندگی را بياموزد. او در ابتدا باید آويزان كردن و تا کردن لباس، گردگیری، تا کردن دستمال،استفاده از پیچ گوشتی، باز و بسته کردن درب قوطی، ریختن مایع پارچ به داخل لیوان، ریختن مایع با استفاده از قیف، چلاندن لباس، واکس زدن کفش، تمیز کردن تخته گچی، چلاندن اسفنج ، باز و بسته کردن در، خشک کردن ظروف ، شستن ظروف و... را ياد بگيرد. بعد از اینکه کودک این مهارتها را کسب کرد نوبت مهارتهای دیگر مانند زبان دوم، موسیقی و... میرسد.ولی متاسفانه بسیاری از والدین امروزه به جای والد بودن بیشتر یا در نقش معلم هستندیا قاضی و کمتر از نقش خود به عنوان والد آگاهی دارند.
چه وقت به روانشناس یا روانپزشک کودک مراجعه کنیم؟
مراجعه به روانشناس و روانپزشک کودک باید به صورت دورهای انجام شود و والدین باید این نکته را بدانند که لازمه مراجعه به اینگونه مراکز، بروز مشکل نیست. همانطور که کودک بایدبه صورت دورهای توسط پزشک اطفال ویزیت و معاینه شود، نیاز به مراجعههای دورهای به روانشناس و روانپزشک اطفال نیز باید در برنامه کودک قرار گیرد. نكته مهم احساس نیازی است که والدین باید نسبت به آموزش مهارتهای پدری و مادری در خود داشته باشند، چراکه آموزش در عصر اطلاعات بسيار مهم است و مردم حتی برای استفاده از وسیله سادهای همچون یک آبمیوهگیر، ابتدا کاتالوگ آن را مطالعه میکنند، چه برسد به پرورش یک انسان باهمه پیچیدگیهایش.
از چه سنی به کودک مهارتها و ارزشهای اجتماعی را آموزش دهیم؟
صرف اینکه دائما به کودک تذکر بدهيد مودب باش، درست بشین، سلام کن و... نه تنها مهارتهای اجتماعی کودک افزایش نمييابد بلکه اعتماد به نفس او نيز کاهش پيدا ميكند. کودک نوپا تصوریکه شما از ادب و تربیت دارید، ندارد. اينطور نيست که اگر کودک شما در 2 سالگی سلام نکرد، در بزرگسالی هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمیداند و شما هم قادر نخواهید بود با هیچ منطقی این موضوع را به او تفهیم کنید. او باید خودش آمادگی لازم را پیداکند. به هیچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنید و برای سلام کردن صرفا از تکنیک جدول تربیتی (ترغیب و تشویق) استفاده كنيد. هیچ وقت به او براي انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه ندهید و از جملاتی مانند: بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنید. اصرار و خواهش هم در انجام این رفتارها تاثیری نخواهد داشت.
کلاسهای آموزشی بچهها را از چه سنی شروع کنیم؟
این نکته بسیار مهم است که کودک زیر 7 سال را نباید به طور مستقیم آموزش داد و برای آموزش اوباید از روشهای تخصصی کمک گرفت. آموزش کودک در این سنین صرفا به صورت غیرمستقیم است چون کودک مانند یک بزرگسال ابزار لازم برای تمرکز در کلاس درس را به دست نیاورده است.
آموزش زبان دوم
کودک اززمان تولد حس شنوایی فوقالعادهای دارد که به او اجازه میدهد اصوات مختلف را از هم تشخیص دهد. در صورتی که از زمان تولد با کودکی به ۲ زبان صحبت شود، او به طور طبیعی قادر به درک هر دو خواهد بود. البته کودکی که دو زبان را حین تولد میشنود معمولا دیرتربه حرف میآید. دلیل اين موضوع هم مواجه شدن او با دایره وسیعی از لغات است که بایدآنها را درک و بیان کند. گاهی هم کودک دو زبان را با هم مخلوط میکند. این حالت کاملا طبیعی است و در 4- 3 سالگی از بین میرود. این نکته را به یاد داشته باشید که هرگزبرای آموختن یا حرف زدن یک زبان نباید به کودک فشار آورد. اگر کودک حس کند والدین ازپیشرفت نکردن او نگران هستند، ممکن است دچار اختلالات تکلمی شود. البته بهتر است پس از تکمیل زبان اول و کامل شدن دایره لغات کودک، آموزش آغاز شود، چون کودک معمولا در3 تا 5/3 سالگی به این مهارت دست مییابد. میتوان همزمان با شروع مهدکودک آموزش زبان دوم را آن هم به طور غیرمستقیم آغاز کرد و آموزش مستقیم را با شروع مدرسه ادامه داد.
اگر والدين به کشور دیگری مهاجرت كردند، برای اینکه کودک زبان را بیاموزد، کافی است یکی از والدین به زبان مادری و دیگری به زبان خارجی صحبت کند تا کودک آرام آرام با زبان بیگانه خوبگیرد.
ورزش یکی از رشتههای ورزشی مناسب برای سنين پایین ژیمناستیک است تا مهارتها و هماهنگیهای حرکتی كودك تقویت شود. در بسیاری از مهدها و باشگاهها این کلاسها دایر است و والدي نميتوانند از ۴ سالگی فرزندشان را در این کلاسها ثبت نام کنند. البته از این سنین میتوان کودک را با شنا نیز آشنا کرد.
نقاشی
۲ سالگی سن تحول و پیشرفت نقاشی در کودک است، زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد میکند، ماهیچههایش قوی میشود و از نظر بینایی چشمش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به هر سمت را که میخواهد،دارد. کودکان معمولا سعی میکنند خطوطی را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کودک را به کشیدن نقاشی تشویق کرد. بهترین سن برای شروع آموزش نقاشی به شرط آن که هدف از کلاس صرفا ایجاد خلاقیت در کودک و نه نقاشي کردناو باشد، پایان ۴سالگی است. در سنین زیر دبستان منظور از آموزش نقاشی تنها فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچهها از جمله نقاشی است. حتی بدون کلاس هم خانوادهها میتواننداین فضا را در خانه در اختیار بچهها قرار دهند. یک مربی باید از موسیقی، تئاتر، بازی،قصه، شعر و... استفاده کند و فضایی را به وجود آورد تا هنرجوی خردسال خود را با زبان تصویر آشنا كند. نقاشی یک زبان بینالمللی است؛ زبانی برای گفتن ناگفتههای خود.
بهتر استكودك تا 3 سالگي از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده كرده و از ۵/4 سالگیبه بعد از مدادرنگی استفاده كند. کافی است یک کاغذ بزرگ در اختیار كودك قرار دهید تاهر آنچه در تخیلش است، روی کاغذ بیاورد.
موسیقی
بر اساس بسیاری از تحقیقات، درك موسیقی از دوران پیش از تولد (دوران جنینی) آغاز میشود. امادریافت علائم صوتی و واکنشهای ناشی از آن با پدیدهای به نام «ادراک موسیقی» تفاوت دارد و آن زمانی است که کودک قادر به تحلیل و تفکیک صداها و آواهاست. بسیاری از کارشناسان آموزش و نیز روانشناسان در پی تحقیقات پژوهشگران بهترین سن آموزش موسیقی به کودکان را ۲ تا ۸ سالگی میدانند؛ البته باز هم به روش غیرمستقیم.
از چه سنی كودكمان میتواندجدا از ما و در اتاق خود بخوابد؟
کودک بامادر خود 3 بند ناف دارد. یکی كه در زمان تولد جدا میشود، اما دومی در 18 ماهگی تا2 سالگی. تا اين سن طبیعی است که کودک به مادر چسبیده باشد، اما از این سن به بعد کودکرا در اتاق خودش بخوابانید و حتما ساعت خواب مشخصی را برای او در نظر بگیرید. البته باید قبلا آموزش لازم را دیده باشید.
از چه سنی برای کودک کتاب بخوانیم؟
خواندن کتاب برای کودک را بايد از روزهای نخست تولد آغاز کرد، زیرا در سنین پایین، کنجکاوی کودک برای شنیدن و درک مطالب زیاد است. کودک در سنین بسيار پایین (شیرخوارگی) درکی از معانی واژهها ندارد ولی از شنیدن صدای شما و دیدن احساسات و عواطف شما لذت میبرد. با صدای آهسته، با لحنی گرم و دلنشین، با شور وحرارت به همراه نوازش برای نوزاد کتاب بخوانید. با این کار میتوانید بیش از پیش به او نزدیک شده (او را بغل کنید) و از کنار یکدیگر بودن لذت ببرید. وقتی کودک از سنین پایین با کتابخوانی آشنا شود، همراهی شما به او کمک میکند به تدریج نسبت به کتاب علاقهمند شده و بعدها هنگام کتاب خواندن، تجربه و احساس امنیت و لذت را در کنار والدین بازآفرین یكند. اگر کودک بزرگتری دارید که این کارها را براي او انجام ندادهايد، نگران نشوید.
ازچه سنی مادر میتواند از کودک خود جدا شده و فعالیتهای اجتماعی خود را از سر گیرد؟
نوزادانسان جنین نارسی است که بايد 14 ماه در محیط امن رحم بماند ولی از آنجا که وزنش برای مادر غیر قابل تحمل میشود به اجبار باید آن محیط را ترک کند. والدین در این دوران(۱۴ ماه اول تولد) باید شرایط رحم را برای کودک فراهم کنند و درصدد برطرف کردن بیدرنگ تمام نیازها و دردهای کودک باشند و به محض بروز درخواستی از سوی کودک، بدون وقفه خواسته او را برآورده كرده و در طول این دوران نيازهاي او اعم از گرسنگی، تشنگی، تمیز نگهداشتن و همچنین حفظ کودک از سرما و گرما و نیاز به در آغوش گرفتن را برطرف کنند. درواقع با این قبيل کارها محیطی شبیه رحم برای کودک فراهم میشود. محیطی که کودک درآن امنیت داشته باشد و به کودک این اطمینان را بدهد که دنیای پیرامون او سراسر دردو رنج نیست. بنابراين او با اعتمادی که به والدین خود میکند، به دنیا و هر آنچه درآن است با دیده اعتماد خواهد نگریست. کودک در این ایام به شدت از غریبهها هراس دارد و نباید به هیچ وجه بدون میلش، او را به دیگران سپرد. سپردن كودك به دیگران حتی آشنایان با این توجیه که عمه ، خاله یا دایی است کودک را مضطرب کرده و به او صدمه خواهد زد. در واقع چون کودک در این ایام هنوز هیچ احساسی از کل وجودش ندارد، همواره در تعادلی ناپایدار به سر میبرد و کمترین تغییریمیتواند احساس فروپاشی، مرگ و حمایت نشدن از جانب دیگران را برای او به همراه بياورد.
در چه سنی فرزندمان را به مهد بفرستیم؟
کودک شمابه خصوص از 3 سالگی به بعد نیاز دارد روند استقلال و اجتماعی شدن را آغاز کند و مهد کودک مکان مناسبی برای طی این مرحله از مراحل رشد کودک است. در روند رشد و تکامل کودک پس از قطع بند ناف دورهای از استقلال نسبی آغاز میشود که کودک با اینکه بیشتر در آغوش والدین است، هر روز به سمت ایجاد استقلال بیشتر پیش میرود. بايد به کودک کمک کرد این روند را طی کند و درنهایت خودش بتواند بالغی باکفایت شود. البته اوائل بهتر است کودک برای ساعات کمی در مهد نگهداری شود و پس از مدتی آرام آرام به ساعت مهد اضافه شود. مهد رفتن کودک در این سنین ارتباطی با شاغل یا خانهدار بودن مادر نداردو حتی مادران خانهدار هم باید از همین سنين کودک خود را به مهد بسپارند. در واقع مهدكودك به کودک روابط اجتماعی را میآموزد و هوش اجتماعی او را بالا ميبرد. مهدکودک مکان مناسبی برای ایجاد این فضاست. البته برای اینکه کودک آماده رفتن به مهدکودک باشد بايد از قبل در شکلگیری استقلال نسبیاش به او کمک شود. از جمله اینکه بتواند خودش به تنهایی به خواب برود، خودش غذایش رابخورد و در نتیجه عملکرد مستقل خود را تا حدود ۳ سالگی کسب کرده باشد. کودکان به خصوص کودکان بالای ۳ سال از مهدکودکی که در آنجا بتوانند خوشحال باشند و با دیگران تعامل داشته باشند، سود میبرند. اگر بنا به دلایلی مجبورید کودک را از دوران نوزادی به مهد بسپارید باید این نکته مهم را رعایت کنید کهکودک از 4 تا 16 ماهگی باید فقط با یک نفر در تماس باشد چرا که در این دوره کودک اضطراب جدایی دارد و به یک نگهدارنده عادت میکند.
از چه سنی به کودک توالت رفتن را بیاموزیم؟
دستشوییرفتن، کاری است که کودک پس از ۳ یا ۴ سالگی آن را بهراحتی انجام میدهد ولی باید طی مراحلی انجام شود. آموزش توالت رفتن کودک زمانی باید آغاز شود که بدن کودک از نظر جسمی آمادگی پذیرش را داشته باشد. یعنی در ابتدا کودک باید از خیس یا کثیف شدن خویش آگاه شود تا سپس بتواند ادرار یا مدفوع را کنترل کند. كامل شدن کنترل ادرار و مدفوع در کودکان شامل کنترل مدفوع در شب و سپس در روز، کنترل ادرار در روز و سپس در شب است. بیشتر کودکان بین 2 تا 3 سالگی آمادگی پذیرش کنترل ادرار و مدفوع را در روز و شب به دست میآورند ولی تعداد کمی نیز دیرتر به این آمادگی میرسند. بنابراین آموزش را زودتر شروع نکنید و زمانی که احتمال موفقیت شما و کودکتان زیاد است آموزش را آغاز کنید. به یاد داشته باشید به هیچ عنوان به مدفوع کودک بیش از حد توجه نکنید زیرا کودک از مدفوع نکردن به عنوان حربهای برای خود استفاده میکند و در پی آن علاوه بر آسیب روانی، دچار یبوست هم ميشود.
از چه سنی به کودکان خود نظم بیاموزیم؟
نظمآموزی یعنی مسئولیتهایی که در بدو تولد صددرصد بر دوش والدین بود، آرام آرام باید برعهده خود کودک گذاشته شود. تربیت فرزند مستلزم صرف وقت و انرژی است. نظمآموزی فوری مانندكاهش وزن فوري است که مدت كوتاهي اثر میکند ولی به سرعت حتي بدتر از قبل ميشود.واقعيت اين است كه عادت باید به تدریج شکل بگیرد تا به درستی جا بیفتد. پدر و مادر۱۸ سال زمان دارند تا کودک خود را مرحله به مرحله منظم کنند. ۱۸ سال فرصت دارند مسئولیتها را آرام آرام از دوش خودشان به دوش کودکشان محول کنند. پس عجله کردن و فشار آوردننه تنها مشکلی را حل نمیکند بلکه آسیب جدی به کودک میرساند. اصلا مجبور نیستید روشهای زندگی را یکباره به فرزندتان بیاموزید.
کودک رااز چه سنی میتوان در خانه تنها گذاشت؟
بعضی ازکارشناسان معتقدند در سنین ۸ یا ۱۰ سالگی میتوان به تدریج کودکان را در خانه تنها گذاشت اما نمیتوان به این محدوده سنی بسنده کرد. میزان رشد شناختی، عقلی، اجتماعی و شرایط محیطی و تجارب قبلی کودک و وجود یا نبود مشکلات جسمی يا روانشناختی قبلی یافعلی او در این تصمیمگیری نقش بسزايي دارد. کودکی که در زمینه مقابله با اتفاقات آموزش ندیده، کودکی که هنوز خطر را نمیشناسد و دست به کارهای خطرناک میزند، کودکی که مسائل ایمنی را یاد نگرفته یا کودکی که ناتوانی جسمی خاصی دارد حتی اگر ۸ یا ۱۰ سال به بالا باشد نمیتواند در خانه تنها باشد. وقتی کودک خواب است خانه را به امید اینکه تا برگردید بیدار نمیشود ترک نکنید ، چرا که ممکن است فرزندتان به محض اینکه شما از خانه بیرون میروید بیدار شود، آن وقت معلوم نیست چه اتفاقی بیفتد. در ضمن تنها گذاشتن خواهر وبرادرها باهم بسته به سن کودک و تواناییهایشناختی فرزندان بزرگتر و قدرت حفاظت از فرزندان کوچکتر و داشتن مهارتهای لازم هنگام بروز مشکل و همچنین وجود روابط دوستانه بین خواهر و برادرها اشکالی ندارد. کودکی که از یک افسردگی یا اضطراب مقطعی در رنج باشد یا کلا یک بیماری روانشناختی ژنتیکو دائمی مثل بیشفعالی و دیابت داشته یا در زمان تب، نیاز به مراقبت بیشتری داشته باشد،اگر تنها باشد ممکن است مشکلاتی برایش پیش بیاید.