سعد هندی با سعد کوفی متفاوت می باشد. سعد کوفی گرد است و سعد هندی کشیده می باشد.

سعد و به طور کلی انواع گونه های آن در نقاط بسیار مرطوب و باتلاقی مناطق گرم و معتدل دنیا می رویند و ریشه های گیاه باید همیشه در آب باشد به طوری که اغلب مردم آنرا علف های هرز باتلاق ها می دانند. تکثیر این گیاه با کشت غده های آن در فروردین ماه و برداشت آن در ماه های آبان و آذر انجام می شود. غده های معطر آن که سعد کوفی گفته می شود در طب سنتی مصارف دارویی وسیعی دارد. سعد کوفی از نظر طبیعت طبق رای حکمای طب سنتی خشک و نسبتا گرم است و از نظر خواص معتقدند که خوردن آن مدر است یعنی ترشح ادرار را زیاد می کند.

در چین، ژاپن، کره و تایوان سعد به عنوان قاعده آور، مسکن، آرام بخش، ضد اسپاسم و بند آورنده خونریزی تجویز می شود.

در چین علاوه بر موارد فوق سعد را در جوشانده های مختلف به عنوان مدر و برای معالجه ناراحتی های کبد، زردی و تب بر در مالاریا مصرف می کنند و آن را برای رفع میگرن و سرگیجه نیز بسیار سودمند می دانند و بالاخره داروی موثری برای معالجه روماتیسم است. از سعد برای معالجه صرع، سکسکه و رفع ترشحات سوزاکی مهبل استفاده می شود زیرا برای تصفیه خون نیز مفید است.

سعد برای معالجه انواع و اقسام ناراحتی های رحمی شامل بند آمدن بی موقع عادت ماهیانه و عادت ماهیانه با خونریزی خیلی شدید و همچنین برای رفع ناراحتی های زایمان مصرف می شود.

بخور این گیاه سینوس ها و اطراف بینی را به خوبی ضد عفونی می کند.

از پودر سعد کوفی می توان برای شستشوی دندان ها استفاده کرد.