محرم و گوشه هایی از درسهایی بزرگ واقعه عاشورا

بینشهای مهم عاشورایی

حضرت امام حسین علیه السلام، سیّد الشهداء، خامس آل عباء و سومینحجّت معصوم الهی (ع)، فرزند امام علیّ بن ابی طالب (ع) و زاده حضرت فاطمه زهراء (س) در سوّم (یا پنجم) ماه شعبان المعظّم سال چهارم هجری در مدینه منوّره، دیده به جهان گشود. حضرت، با پای بندی به مفاد صلح تحمیلی بر امام حسن (ع)، شاهد ظلم و ستم اُمویان بودند تا این که مرگ معاویه فرا رسید. با درخواست یزید بن معاویة مبنی بر بیعت همه با وی ، امام حسین (ع) به مخالفت برخاست و نهضت تاریخی و حماسی عاشورا آغاز شد. پس از پنج ماه نهضت آزادی خواهانه و بیدار گرایانه حسینی (ع) در روز دهم محرم سال شصت و یک هجری در سرزمین کربلا، با فداکاری بی نظیر خود و تعداد زیادی از یارانش به شهادت رسید. این واقعه بزرگ و عبرت آموز، یکی از وقایع مهم تاریخ اسلام و تشیّع می باشد که تاکنون از سوی نویسندگان، علماء و محقّقان اسلامی و غیر اسلامی، پیرامون اهداف، نتایج و دستاوردهای آن بحث های زیادی صورت گرفته...بعد از مرگ معاویة بن ابی سفیان، شیعیان کوفه از بیعت با فرزند او (یزید) خودداری کردند و وقتی خبر دار شدند، امام حسین (ع) نیز از مدینه خارج شده اند، شروع به نگاشتن نامه (4000 نامه-12000) به ایشان نموده و در آن نامه ها، از امام (ع) خواستند تا به کوفه سفر کند و اعلام کردند که حاضرند، در رکاب امام حسین (ع) علیه یزید و دستگاه جبّار و ستمگر و ظالم اموی مبارزه کنند!. اما!.... عهد شکنی کوفیان در حقیقت کون . مکان اباعبدالله الحسین (ع) نمایان بود چرا که این حرکت حضرت درسهایی برای جهان کنون و انسانهای روی زمین رقم زد.

با توجه به اين باور که امام حسين عليه السلام سرنوشت خونين حرکتشان را مي دانستند و اين مطلب در متون شيعه و سني به وضوح وارد شده است اين سوال مطح مي شود که آيا طبق حکم عقل و شرع حرکت آگاهانه به طرف مرگ منهي عنه نيست؟

علم غيب  تکليف آور نيست

يعني اگر آگاهي امام عليه السلام  به شهادت از طريق عادي بود تکليف وجوب حفظ نفس متوجه شان بود ولي چون اينگونه نيست و علمشان از طريق غيب حاصل شده تکليفي متوجه شان نيست

5 کودک نابالغ در کربلا شهید شدند:عبد الله رضیع شیر خوار امام حسین،عبد الله بن‏حسن،محمد بن ابی سعید بن عقیل،قاسم بن حسن،عمرو بن جناده انصاری ، اینها سندیت بر عدم تصمیم فعلی حضرت برای جنگ و نبرد با حکومت ظالم و ستمگر یزید می باشد...5 نفر از شهدای کربلا،از اصحاب رسول خدا بودند:انس بن حرث کاهلی،حبیب بن مظاهر،مسلم بن عوسجه،هانی بن عروه،عبد الله بن بقطر عمیری.

یك سند تاریخى انگلیسى به صراحت گویاى آن است كه در سال 61 هجرى آسمان بریتانیا خون گریست!

در حدیث شریف آمده است: نخستین كسى كه در مدینه براى شهادت امام حسین علیه السّلام صدا به گریه وزارى بلند كرد «ام سلمه» همسر پیامبر صلى الله علیه وآله بود. آن حضرت شیشه اى محتوى مقدارى خاك به او دادند وفرمودند: جبرئیل به من خبر داد وگفت: هرگاه از این خاك خون جوشید بدان كه حسین كشته شده است.
ام سلمه این خاك را نگاه داشت وپیش از شهادت امام حسین علیه السّلام هر ساعت بدان مى نگریست. هنگامى كه دید از آن خاك خون جوشید، فریاد زد: 
واحسیناه، وا ابن رسول الله! تمام زنان با شنیدن صداى او به گریه وزارى پرداختند ومدینه از بانگ گریه وناله پر شد.
• در برخى از احادیث تصریح شده است در روز عاشورا آسمان خون گریست. براى مثال حضرت زینب در روز عاشورا به مردم فرمودند:أو عَجِبتم أن مَطَرت السماءُ دماً؛ آیا از این كه آسمان خون گریسته است شگفت زده شده اید؟

این سند تاریخى نیز این حقیقت را تأیید مى كند. در صفحه 38 كتاب وقایع دوران انگلو ساكسون (THE ANGLO – SAXON CHRONICLE) ترجمه و ویرایش میشل اسوانتون (SWANTON MICHAEL) ـ كه در 1996 میلادى در انگلستان به چاپ رسیده و در سال 1998 میلادى از سوى دانشگاه Exeter در ایالت نیویورك تجدید چاپ شده است ـ چنین آمده است:

685. Here in Britain there was Bloody rain, and milk and butter were turned to blood

معناى عبارت فوق چنین است: 
در سال 685 میلادى این جا در بریتانیا آسمان خون بارید وهر جا شیر یا كره خوراكى بود تبدیل به خون شد یا رنگ آن سرخ گردید.
اگر زمان یاد شده (یعنى سال 685 میلادى) را به سال هجرى تبدیل كنیم، این زمان با سال 61 هجرى قمرى مطابق خواهد بود؛ یعنى همان سالى كه سید وسالار شهیدان وآزادگان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام به همراه اصحاب وخاندانش به شهادت رسیدند. 
الا لعنة الله على أمة قتلت ابن بنت نبیها

چند نقطه برجسته از عاشورا:

اقامه نماز
اقامه نماز اشاره به اين است كه نه تنها خودشان نماز مى خوانند بلكه كارى مى كنند كه اين رابطه محكم با پروردگار همچنان و در همه جا برپا باشد. در زيارت نامه امام حسين عليه السلام مى خوانيم.
اشهد انك قد اقمت الصلوة و اتيت الزكوة؛ گواهى مى دهم كه با كشته شدنت نماز را برپا كردى.)) و در زيارت مخصوص آن حضرت آمده است كه سلام بر تو اى فرزند گرامى پيامبر! گواهى مى دهم كه تو نماز را آن چنان كه حقيقت آن مى باشد به پا داشتى و زكات را پرداختى و به حق و حقيقت فرا خواندى و از تباهى و ناپسندى ها نهى كردى و قرآن را چنانكه بايد تلاوت نمودى و در راه خدا چنانكه شايسته بود جهاد كردى.(3)

 درس امانت دارى
امام به ما آموخت كه نماز امانت الهى است، انسان بايد به نحو احسن از آن امانتدارى كند.
هنگامى كه وقت نماز مى شد على عليه السلام به خود مى پيچيد، مى لرزيد به او مى گفتند: اى امير المومنين! تو را چه شده است؟
مى فرمود: وقت اداى امانتى رسيده است كه خداوند آن را بر آسمان ها و زمين و كوه ها عرضه كرد و آنها از تحمل آن ابا كردند و از آن بيمناك شدند.(5)

درس احترام به مقدسات
نماز عبادتى مقدس و ارزنده است و حسين عليه السلام به ما درس داد كه چگونه در برابر اين مقدسات بايد موضع داشت. او در روز نهم محرم جنگ را به تاءخير انداخت و به دشمن پيام داد كه من نماز و قرآن را دوست دارم شبى را به من مهلت دهيد! در روز عاشورا او مى توانست نماز را در ميان خيمه ها بخواند و حتى آرامش نسبى براى خانواده خود فراهم كند و ديديد كه در وسط ميدان در ميان تيرها و سنگ اندازى ها نماز را به اتمام رسانيد و نشان داد كه نماز در حين جنگ هم تعطيل بردار نيست.

درس اخلاص
امام حسين عليه السلام به ما درس اخلاص داد، كارى كه انسان براى خدا مى كند بايد خالصانه و با قصد قربت باشد، خلوص حسين خلوص ‍ بى شائبه و به دور از هرگونه ريب بود.
در هدف او ذره اى ريا آوازه گرى و خود خواهى و خودبينى نمى بينيم او براى خدا قيام كرد و تنها رضاى او را طلبيد و در اين طلب راست گفت و به صواب عمل كرد.
همين خلوص و اخلاص حسين بود كه كارسازى كرد و نام او را تا حال زنده داشته و از اين پس نيز زنده خواهد داشت و همين اخلاص و قصد قربت بود كه خون او را خون خدا كرد و تربت او موجب شفاء شد و او به همين خاطر ثارالله است.
نماز او سراسر خلوص بود، اگر چه در ميدان جنگ، و در مقابل جمعيت بود، نماز او چه آشكار عين هم است، در همه حال او را مى بيند. امام مصداق اين آيه بود:
قل ان صلاتى و نسكى و محياى و مماتى لله رب العالمين.(6)

درس غيرت دينى
او به ما درس داد كه چگونه از دين و قرآن و نماز دفاع كنيم، و در مقابل تيرهاى دشمن نماز را برپا كردند و از هيچ چيز نترسيدند، و به هر شكلى نماز را خواندند. رزمندگان ما در دوران جنگ تحميلى به مولايشان سيد الشهداء عليه السلام اقتدا كردند.

 دفاع از نماز و نمازگزار
يكى از درس هاى آموزنده نهضت سالار شهيدان حضرت حسين بن على عليه السلام پيوند آن با عبادت و نماز است، به گونه اى كه ظهر خونين عاشورا براى هميشه، همراه با كلمه نورانى ((نماز)) در خاطر تاريخ مانده است و يكى از شهداى كربلا نيز در هنگامى به شهادت رسيد كه از امام حسين عليه السلام محافظت مى كرد تا آن اسوه نمازگزاران نماز بخواند. اين درس است كه اهميت نماز را بيان مى كند و غفلت از آن هرگز روا نيست.