به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید
شخصیت انسان در دوران کودکی از طریق بازی و تعامل و رابطه اجتماعی باهمسالان و همبازی‌ها و دوستانش شکل می‌گیرد و طی این تعامل، خودش و عواطفش را می‌شناسدو الگوهای روابط بین فردی را می‌آموزد. به حالت نسبتا پایداری که کودک بیشتر اوقاتبه تنهایی بازی کند و در جمع همبازی‌ها و همسالان شرکت نکند، گوشه‌گیری گفته می‌شود.
کمرویی و گوشه‌گیری کودکان به این شکل‌ها بروز می‌کند:
بی‌میلی اجتماعی: کودک اشتیاقی برای بازی با همسالان خود (آشنا و ناآشنا) ندارد و زمانی کهبا کودکان است، ترجیح می‌دهد به تنهایی بازی کند و شیء‌گراست تا مردم‌گرا و نکتهمهم این است که در این حالت از تعامل با همسالان ترس ندارد و در صورت اجبار، واردفعالیت گروهی می‌شود و بخوبی با دیگران تعامل می‌کند.
ناظر و تماشاچی: کودک تمایل دارد با کودکان و همسالان خود بازی کند ولی به دلیل اضطراباجتماعی، از نزدیک شدن به کودکان اجتناب می‌کند و گوشه‌ای می‌ایستد و فقط نظاره‌گربازی کودکان می‌شود.
انزوای اجتماعی: کودک نه‌تنها تمایل به تنها بازی کردن ندارد بلکه از بازی کردن با دیگراننیز گریزان است و رفتارهای او از لحاظ بالینی، با خجالت شروع و با خشم و گاهیافسردگی همراه می‌شود.
برای درمان ابتدا باید مشخص شود، علت کمرویی کودک ونوع آن کدام است. علاوه بر آن، از روش‌های رفتاردرمانی برای شکل‌دهی کودک استفادهمی‌شود.
توجه به این نکات در روند درمان ضروری است ومراقبان و والدین باید این نکات را در نظر بگیرند:
ـ از واژه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست وپاچلفتی و بی‌عرضه استفاده نکنید.
ـ از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالانبپرهیزید.
ـ او را با دیگران مقایسه نکنید و اجتماعی بودناطرافیانش را به رخ او نکشید.
ـ در کودک احساس امنیت ایجاد کنید و از دیگران اورا نترسانید.
ـ به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید و اگر سوم شخصیدر یک جمع از شما پرسید، آیا کودکتان خجالتی است، بلافاصله پاسخ دهید: خیر، کمی زمان نیاز دارد تا به موقعیت جدید عادت کند.
ـ به کودک مسئولیت‌های کوچک بدهید و اعتماد به نفساو را تقویت کنید.
ـ رفتار مثبت و واقعی در کودک پیدا کنید و آنها رابرجسته کنید و تشویقش کنید.
ـ در هفته دوبار کودک را به محل بازی کودکان ببرید.
ـ فرزندتان را همان طور که هست، بپذیرید و توقع وانتظار بی‌مورد و بیش از حد نداشته باشید.
ـ درباره تجربیات خوب فرزندتان با همبازی‌هایش صحبتکنید.
ـ متناسب با سن و توانایی فرزندتان یکی دو هنر وتردستی به او بیاموزید (نظیر بازی با طناب یا حلقه پلاستیکی). این کار به کودک کمکمی‌کند برای نشان دادن خودش به همسالانش فرصت داشته باشد.
ـ داستان‌های مفهومی و مشارکتی برای کودک بخوانید.
ـ بازی‌های دسته‌جمعی که در آنها بزرگسالان باکودکان مشارکت می‌کنند انجام دهید.